از بین رفتن شادی ها

حس می‌کنم صورتم بسمتِ مرکزِ یه گودالِ سیاه مکیده می‌شه و تمام شادی‌ها و شورها و شوق‌هام توی اون سیاهی‌ها دفن میشن. حس می‌کنم مغزم دیگه جمله نمی‌سازه و دیگه حرفی نداره. دلم می‌خواد از همه‌ی آدم‌ها فاصله بگیرم و با همه‌ی دوستام قطع ارتباط کنم و فقط یه گوشه‌ی تاریک و سیاه بشینم و بذارم ثانیه‌ها در بی‌هدفی و بی‌انگیزگی و بی‌ذوقی و غمِ مطلق تلف بشن و بمیرن.

 

نوید خوشنام